Beeld

Sssstt…! In Tresoar fluistert de tijd

Het project ‘Visual Poetry’ is een samenwerking tussen vier dichters en vier (beeldend) kunstenaars. Binnen het kader van visuele poëzie is er nieuw werk gemaakt op vier grote, verticale dichtinstallaties.

Mijn werk gaat over de werking van taal en perceptie. Onze hersenen ordenen, interpreteren, en kwalificeren de omgeving. En zo doet ook taal. Maar ook andersom: de taal ordent de omgeving, dus ook onze hersenen. Ik wilde loskomen van dit gegeven. Daarom heb ik de taal afgebroken en een nieuwe gemaakt. Ik ben daarbij teruggegaan naar het teken (grafeem) in wording, dat uitgesteld begrip afdwingt, omdat de leesbaarheid nog geen conventies kent. Een taal dat nog maagdelijk ligt te wachten op een lezer…een werkelijkheid die nog maagdelijk ligt te wachten op interpretatie. Waar alles inelkaarverwrakseld ligt. Ik zie dit project ook als een zoektocht naar de grenzen van taal.

Ik wilde met taal de werkelijkheid benaderen waar tijd een heel andere rol heeft. Een werkelijkheid die niet opgedeeld kan worden in verleden tijd, tegenwoordige tijd, toekomstige tijd. Waar objecten niet alleen het waarneembare zijn, maar veranderlijke begrippen. Waar alles is als de zee, een soort doorgaande, dynamische stroom.

Gedurende het proces werd het duidelijk dat het een grafisch partituur werd van streepjes. Toen heb ik de samenwerking met saxofonist Hans Wijnbergen opgezocht. Zijn inbreng  heeft met name inzicht gegeven in de interpretatie van de tekens.

Tentoonstelling:
2018, Tresoar, Leeuwarden

foto's: Linus Harms

Interactieve video-installatie: Ervaring van tijd.

Het beeld is van een jongeman die op een hek zit en het weidelandschap inkijkt. Het landschap lijkt stil te staan, maar aan de horizon zie je toch auto's bewegen en het water kabbelt ook stilletjes. Het is dus geen foto, maar film. Er is een verloop van tijd. Als kijker kun je meekijken met wat de jongen op het hek ziet. Toch ervaar je een afstand, omdat het om een opname gaat van een eerder moment. Want zo is tijd...Wat geweest is, komt niet meer terug. 

Totdat je de microfoon in de afgesloten ruimte ziet en geluid probeert te maken. De jongen in het beeld reageert en draait zich om. De ervaring van tijd is niet meer statisch en liniair, maar juist dynamisch. Deze interactieve ervaring van film gaat over de ervaring van tijd. Is het mogelijk om interactie aan te gaan met beelden die al lang geleden gemaakt zijn? Sytse Jansma stelt zichzelf deze filosofische vraag. Deze interactieve video-installatie maakt deel uit van een serie van vier videowerken die allen op eigen wijze de ervaring van tijd als 'durée' (zoals Bergson het noemt) belichten.

Tentoonstellingen:
2013, Kunstexpo, Kerk van Kimswerd
2012, Atelier Russenweg, Zwolle

foto's: Geerling Visser